Stowarzyszenie złożyło skargę do WSA skargę na uchwałę rady gminy. Zaskarżonej uchwale stowarzyszenie zarzuciło, że skoro gmina ani tym bardziej schronisko nie są właścicielami bezdomnych zwierząt z mocy definicji ustawowej, to tym samym nie posiadają legitymacji do ich sprzedaży.
NSA rozpatrując sprawę zwrócił uwagę, iż regulacja ustawy nakazuje przyjąć, iż czyn porzucenia zwierzęcia przez człowieka jest związany z zamiarem pozbycia się zwierzęcia. Wskazuje na to art. 6 ust. 2 pkt 11 ustawy z o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r., Nr 106, poz. 1002 ze zm.), w myśl którego porzucenie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela lub inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje, stanowi jeden z przypadków znęcania się nad zwierzęciem. Takie założenie, w przypadkach porzucenia zwierzęcia, pozwala stosować normę zawartą w art. 181 kc. Przy założeniu, że porzucenie jest działaniem czysto faktycznym, jasnym jest, że porzucający zwierzę traci jego własność. Zwierzę porzucone staje się niczyje, a stosując odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy (art. 1 ust. 2 ustawy) dojść należy do wniosku, ze własność porzuconego zwierzęcia nabywa ten, kto objął je w posiadanie samoistne (art. 181 kc). Dlatego zwierzę porzucone, wyłapane i oddane do schroniska, może być zbyte. Takiego rozumowania nie można powielić w odniesieniu do zwierzęcia, które zabłąkało się lub uciekło, gdyż wtedy właściciel nie traci jego własności, a odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o rzeczach znalezionych (art. 183 § 2 kc).
NSA uznał, iż zapis uchwały w zakresie, w jakim stanowi o możliwości sprzedaży psów i kotów po terminach wskazanych w uchwale, jest zgodny z ustawą, z uwzględnieniem odpowiedniego stosowania przepisów kc. W odniesieniu do zwierząt, które uciekły lub zabłąkały się, należy uwzględnić nakaz odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących rzeczy znalezionych. Chodzi o uwzględnienie terminów wskazanych w art. 187 kc, po upływie których rzecz staje się własnością nowego podmiotu. Tak więc, w odniesieniu do zwierząt, które uciekły lub zabłąkały się, terminy wymienione uchwały są terminami "otwartymi". W odniesieniu do zwierząt porzuconych art. 187 nie znajduje zastosowania, stąd bezpośrednio po upływie terminów wskazanych w uchwale, zwierzę może być sprzedane.
Na podstawie: Wyrok NSA z 3 listopada 2011 r., sygn. akt II OSK 1628/11, prawomocny
Autor: Anna Dudrewicz
Serwis samorządowy www.samorzad.LEX.pl