Tak postanowił Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając w dniu 28 marca 2007 r. wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich. Trybunał orzekł, że art. 2 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2a ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz.U. 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.), w zakresie w jakim przepisy te uniemożliwiają pracownikom skorzystanie z usług świadczonych przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej, jeśli są one świadczone poza terenem kraju, jest niezgodny z art. 32 (w związku z art. 2) Konstytucji (sygn. akt K 40/04).
Dlaczego Trybunał zakwestionował przepisy?
1. Kwestionowanymi przepisami ustawodawca wprowadził dodatkowe kryterium korzystania z ulgowych usług i świadczeń ZFŚS, jakim jest miejsce korzystania ze świadczeń – Polska. Wprowadzenie takiego kryterium, w ocenie Trybunału prowadzi do sytuacji, że osoby, które były uprawnione do korzystania z dopłat ze względu na swoją sytuację życiową i materialną, nie będą mogły z nich skorzystać jedynie z tego powodu, że spędzają urlop poza granicami Polski. W praktyce prowadzi to do znacznego ograniczenia wolnego wyboru miejsca spędzania wypoczynku.
2. Ograniczenie to jest szczególnie dotkliwe w przypadku cudzoziemców pracujących na terenie Polski. Nie mogli oni bowiem liczyć na dofinansowanie, jeżeli urlop spędzali w ojczystym kraju. Nosi to znamiona dyskryminacji ze względu na obywatelstwo, co narusza konstytucyjną zasadę niedyskryminacji z jakiejkolwiek przyczyny.
Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.