Organ, który wydał decyzję administracyjną w I instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja:

  • stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie jej wygaśnięcia nakazuje przepis prawa lub gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony,
  • została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona tego warunku nie dopełniła
    – art. 162 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.).
    Bezprzedmiotowość decyzji następuje w sytuacji, gdy niemożliwe jest zrealizowanie celu, do jakiego dąży organ administracji publicznej przy wydawaniu decyzji. W takim przypadku art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. może stanowić w konkretnej sytuacji samoistną podstawę prawną orzeczenia stwierdzającego wygaśnięcie decyzji w kontekście stwierdzenia jej bezprzedmiotowości (wyrok NSA z 21 listopada 2008 r., sygn. akt I OSK 1908/07).
    W doktrynie jako przesłanki bezprzedmiotowości decyzji wskazuje się:
  • brak podmiotu stosunku administracyjnego (np. wskutek śmierci strony),
  • utratę przez adresata decyzji kwalifikacji niezbędnych do wykonania uprawnień wynikających z decyzji,
  • rezygnacja przez adresata decyzji z uprawnień nadanych decyzją,
  • brak przedmiotu, którego dotyczyła decyzja,  zmiany lub uchylenia w całości lub
    w części podstawy prawnej rozstrzygnięcia organu,
  • zmiany stanu faktycznego stanowiącego przesłankę wydania decyzji.

 

    W orzecznictwie wskazuje się ponadto, że bezprzedmiotowość decyzji administracyjnej rozumiana jest jako ustanie prawnego bytu stosunku materialno-prawnego nawiązanego na podstawie decyzji z tego powodu, że przestaje istnieć podmiot, którego rozstrzygnięcie dotyczyło lub też przestaje istnieć przedmiot rozstrzygnięcia, albo na skutek zmiany stanu faktycznego lub prawnego niemożliwe okaże się wykonanie decyzji (wyrok NSA z 30 kwietnia 2009 r., sygn. akt II OSK 659/08).

Przesłanki stwierdzenia bezprzedmiotowości bywają zróżnicowane, ogólnie jednak sprowadzają się do tego samego skutku.

Osobną przesłanką wygaśnięcia decyzji administracyjnej wyrażoną w art. 162 k.p.a. jest jej wydanie z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, w sytuacji gdy strona warunku tego nie realizuje. Należy podkreślić, że warunek zawarty w decyzji powinien być konkretny i wykonalny. Musi być też skierowany wprost do strony postępowania, a nie do innych podmiotów (wyrok WSA w Warszawie z 30 czerwca 2009 r., sygn. akt VIII SA/Wa 70/09). Jednak w przypadku, gdy określone obowiązki wynikają z przepisów prawa, nawet zamieszczenie w decyzji informacji o ich treści nie uzasadnia zastosowania opisanego trybu związanego z uchyleniem decyzji. Dopuszczalność zastosowania tego trybu jest uzależniona od tego, czy w decyzji administracyjnej dokonano indywidualizacji dopełnienia określonych czynności (wyrok NSA z 2 września 2009 r., sygn. akt I OSK 668/08).

 

Wygaśnięcie lub uchylenie decyzji następuje także w formie decyzji administracyjnej.

Decyzja o wygaśnięciu lub uchyleniu może podlegać zaskarżeniu do sądu administracyjnego (wyrok WSA w Warszawie z 1 grudnia 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1573/10).
Decyzja administracyjna wydana w opisanym trybie stanowi decyzję w nowej sprawie, odrębnej od tej, w której zapadła decyzja, której wygaśnięcie jest stwierdzane. Postępowanie w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji musi toczyć się z udziałem stron – żyjących osób fizycznych lub istniejących jednostek organizacyjnych (wyrok NSA z 2 grudnia 2008 r., sygn. akt II GSK 489/08).
Z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia decyzji może wystąpić każdy posiadający interes w sprawie. Chodzi w tym kontekście nie tylko o interes prawny, lecz także interes faktyczny (wyrok WSA w Krakowie z 23 września 2008 r., sygn. akt II SA/Kr 471/07).

 

 

Autor: Maciej J. Nowak

 

 
Podstawa prawna

  •  Ustawa z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071; ost. zm. Dz.U. z 2011 r. nr 186, poz. 1100)

 

Gazeta Samorządu i Administracji >>zamów prenumeratę<<

 

 

 

Podobne wpisy