Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2007 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę nr XXXVIII/264/2006 Rady Gminy K. z dnia 31 sierpnia 2006 r. w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw Gminy K. oddala skargę.
Uzasadnienie
Rada Gminy K. podjęła w dniu 31 sierpnia 2006 r. uchwałę nr XXXVIII/264/2006
w sprawie zmiany uchwały nr XX/148/2004 Rady Gminy K. z dnia 21 września 2004 r.
w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw Gminy K.
(Dz. Urz. Wojew. Małopolskiego z 2004 r. Nr 357, poz. 3878).
Mocą tej uchwały nadano nowe brzmienie § 41 ww. planu, a mianowicie: „Wysokość
jednorazowej opłaty w przypadku zbycia nieruchomości, której wartość wzrosła
w związku z uchwaleniem niniejszego planu ustala się w stosunku do terenów
oznaczonych symbolami: 1) UU — w wysokości 10%, 2) MU — w wysokości 8%,
3) MN, MP — w wysokości 5% wzrostu wartości, stosownie do postanowień ustawy
z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym” (Dz. U.
Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Zmniejszenie to nastąpiło odpowiednio o 10, 7 i 5%,
przy czym w poprzedniej uchwale kwoty te były określone jako maksymalne, słowami:
„do wysokości…”, a w nowej uchwale zostały określone jako sztywne, słowami:
„w wysokości…”.
W dniu 13 października 2006 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Krakowie skierował na powyższą uchwałę Wojewoda Małopolski.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda stwierdził, że dokonana zmiana planu sprowadza
się do zmniejszenia dotychczasowych opłat przysługujących gminie z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia planu miejscowego. Pomimo tego
że dokonano tylko zmiany stawki procentowej, to jednak zmieniono plan, nie poprzedzając
tej zmiany odpowiednią, nakazaną przez ustawę procedurą planistyczną. Była
ona konieczna przynajmniej w tym zakresie, w jakim jest ona doniosła dla przeprowadzonych
zmian. Tym samym naruszono art. 17 i art. 27 cyt. ustawy o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym.
W odpowiedzi na skargę Gmina K. wniosła o jej oddalenie. Napisano tu, że Rada
Gminy nie zmieniła planu, a tylko go „doprecyzowała”, rezygnując z nieostrego określenia
stawki procentowej, przy czym stawka ta została zmniejszona, a nie zwiększona.
Dotychczasowa formuła, jak napisano, mogła skutkować „kwestionowaniem wysokości
i podejrzeniem o bezstronność organu”. Nowa uchwała nie określa więc stawki
procentowej, gdyż stawka ta została określona w poprzedniej uchwale. Powtarzanie
procedury planistycznej byłoby w tej sytuacji nadinterpretacją prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego sołectw Gminy K., dokonana zaskarżoną
uchwałą Rady Gminy K., polegała wyłącznie na uściśleniu wymiaru stawki
procentowej wyznaczającej wysokość jednorazowej opłaty uiszczanej w przypadku
zbycia nieruchomości, której wartość wzrosła na skutek uchwalenia planu. Zmiana ta
nie dotykała zatem żadnego z elementów planistycznych, które podlegałyby uzgodnieniom,
wyłożeniu do publicznego wglądu lub uwagom osób zainteresowanych,
a dotyczyła jedynie kwestii ubocznej, nienależącej treściowo do planu zagospodarowania
przestrzennego. Zmiana ta ponadto nie ustalała wyższej wysokości opłaty,
a w istocie ją obniżała, co jest korzystne dla obywatela. Wbrew stanowisku Wojewody
Małopolskiego w przypadku takiej zmiany nie można przyjmować, że powinna
zostać powtórzona cała procedura planistyczna, gdyż byłaby ona pozbawiona sensu
w jakimkolwiek swoim fragmencie, a spowodowałaby nowe koszty i komplikacje
proceduralne.
Jeżeli zatem można w ogóle mówić o naruszeniu prawa przez Radę Gminy K., to
w każdym razie jest to naruszenie nieistotne — takie, które nie mogło mieć wpływu
na treść podjętej uchwały.
W opisanej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na
podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).
2. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego — normy otwarte
W praktyce uchwałodawczej rad gmin często pojawiają się w miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego zapisy upoważniające do uszczegółowienia planu
poprzez np. opracowanie przez inwestora, w określonych sytuacjach, „koncepcji zagospodarowania
terenu” akceptowanych przez wójta lub przyznanie wójtowi (innym
podmiotom) kompetencji do wyrażania zgody na dokonanie proponowanych przez inwestora
odstępstw (korekt) od planu. Tego typu zapisy w istocie dotyczą delegowania (cesji) kompetencji prawotwórczych co do uprawnień rady gminy wynikających
z przepisów prawa, z zakresu władztwa planistycznego, na rzecz innych organów. Żaden
przepis ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie pozwala radzie
gminy na taką subdelegację.
Artykuł pochodzi z czasopisma „Orzecznictwo w Sprawach Samorządowych” >>>