Do 2002 r. o tym, czy wójt wykonywał swoje obowiązki w ramach stosunku pracy czy społecznie, decydował statut gminy. Obecnie wraz z wyborem na stanowisko wójta obligatoryjnie łączy się zatrudnienie. Aktualnie obowiązująca ustawa z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (dalej u.p.s.) nie pozostawia co do tego żadnych wątpliwości. Pracodawcą wójta jest urząd gminy (art. 8 ust.1). Jako jednostka organizacyjna urząd nie może jednak bezpośrednio (per se) wykonywać czynności z zakresu prawa pracy.
Przepisy wcześniejszej ustawy o pracownikach samorządowych (z 22 marca 1990 r.) opierały się na koncepcji, wedle której dokonywanie czynności z zakresu prawa pracy wobec wójta należało do rady gminy. Ustawa dopuszczała jednak możliwość scedowania tych kompetencji przez radę na jej przewodniczącego. Później dopuszczalność cesji ograniczono przez to, że do wyłącznej (a więc niepodlegającej cesji) kompetencji rady zastrzeżono sprawy związane z wynagrodzeniem wójta. Nowa ustawa zdywersyfikowała te kompetencje. W myśl jej postanowień czynności tych dokonują aż trzy podmioty:
– przewodniczący rady – gdy chodzi o nawiązanie i rozwiązanie stosunku pracy;
– rada gminy – w sprawach związanych z wynagrodzeniem;
– osoba zastępująca albo sekretarz gminy – w pozostałych sprawach.
Wiecej na ten temat w dzisiejszym wydaniu Rzeczpospolitej.