Traktat z Lizbony wchodzi w życie!

Traktat z Lizbony wprowadza zmiany w obecnych traktatach WE i UE, jednak ich nie zastępuje. Udostępnia on Unii stosowne ramy prawne oraz narzędzia niezbędne do stawienia czoła nadchodzącym wyzwaniom i spełnienia oczekiwań obywateli.

Traktat lizboński zapewnia obywatelom Europy wpływ na bieg spraw europejskich; ich podstawowe prawa będą ujęte w formie Karty. UE będzie miała lepsze podstawy, aby spełniać oczekiwania w dziedzinach energetyki, zmian klimatu, przestępczości transgranicznej oraz imigracji. Ponadto nowy traktat pozwoli UE przemówić silniejszym głosem na arenie międzynarodowej.

Najważniejsze ulepszenia obejmują:

pogłębienie demokratycznego, otwartego i odpowiedzialnego charakteru Unii – Parlament Europejski i parlamenty krajowe będą miały teraz większy wpływ na proces decyzyjny UE, zaś obywatele będą mieli prawo wiedzieć, jakie decyzje podejmowane są przez ich ministrów na szczeblu UE. Wszyscy obywatele Europy będą mieli możliwość wpływu na projekty legislacyjne UE.

skuteczniejsza Unia – dzięki sprawnym i wydajnym instytucjom. Między innymi dzięki szybszemu i spójniejszemu procesowi decyzyjnemu w zakresie porządku i bezpieczeństwa publicznego wzrośnie potencjał Unii w zwalczaniu przestępczości, terroryzmu i handlu ludźmi.

poszerzenie praw Europejczyków – wartości i cele Unii będą sformułowane przejrzyściej niż dotychczas. Karta praw podstawowych uzyska status prawny na równi z traktatami UE.

wiodąca rola na arenie międzynarodowej – stworzono nowe stanowiska jako element działań w kierunku większej spójności między poszczególnymi aspektami polityki zewnętrznej UE, takimi jak dyplomacja, bezpieczeństwo, handel i pomoc humanitarna.

Dzięki wspomnianym ulepszeniom Unia będzie miała lepsze możliwości wprowadzania zmian, zapewni Europejczykom większe bezpieczeństwo i dostatek oraz da im szansę na uczestnictwo w kształtowaniu procesów globalizacji.

Dziesięć przykładowych korzyści dla obywateli europejskich

prawo obywateli do zwrócenia się z wnioskiem do Komisji, aby wystąpiła z propozycją nowej inicjatywy („europejska inicjatywa obywatelska”)

lepsza ochrona obywateli dzięki nadaniu Karcie praw podstawowych nowego statusu

ochrona dyplomatyczna i konsularna dla wszystkich obywateli UE, którzy podróżują lub mieszkają za granicą

wzajemne wsparcie w przypadku występujących na obszarze Unii klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka, takich jak powódź lub pożar lasów

nowe możliwości działania w zakresie transgranicznych zagadnień polityki energetycznej, ochrony ludności oraz przeciwdziałania poważnym zagrożeniom zdrowia o zasięgu transgranicznym
wspólne działania na rzecz walki z grupami przestępczymi, które zajmują się przemytem ludzi przez granice

wprowadzenie wspólnych zasad zapobiegających zjawisku turystyki azylowej, w przypadku której w różnych państwach członkowskich wielokrotnie składane są wnioski o udzielenie azylu

zwalczanie terroryzmu poprzez zamrażanie aktywów

bardziej demokratyczne podejście do procesu decyzyjnego w UE (wzmocniona rola Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych)

możliwość udzielania pilnej pomocy finansowej państwom trzecim

Najważniejsze etapy na drodze do traktatu lizbońskiego:

czerwiec 2007 r.: Rada Europejska zarządza zorganizowanie konferencji międzyrządowej, której zadaniem jest zmiana istniejących traktatów

od lipca do października 2007 r.: konferencja międzyrządowa
zatwierdzenie traktatu przyjętego na nieformalnym posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 18-19 października 2007 r.

dnia 12 grudnia 2007 r.: ogłoszenie Karty praw podstawowych przez przewodniczących Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej oraz Komisji Europejskiej.

dnia 13 grudnia 2007 r.: podpisanie nowego traktatu lizbońskiego

od grudnia 2007 r. do listopada 2009 r.: procedura ratyfikacji we wszystkich 27 państwach członkowskich

dnia 1 grudnia 2009 r.: wejście traktatu w życie