Ustawodawstwo samorządowe nie określa w sposób pełny i kompleksowy regulacji prawnej dotyczącej obowiązku powstrzymywania się od zajęć dodatkowych przez pracowników samorządowych zatrudnionych na stanowiskach urzędniczych.
Jednym z błędów popełnianych niekiedy przez pracodawców samorządowych jest szczegółowa regulacja omawianych zagadnień dotyczących ustawowego zakazu wykonywania dodatkowych zajęć przez pracowników samorządowych w tzw. prawie miejscowym, tj. w statucie gminy (powiatu, województwa) w sposób odmienny, bardziej rygorystyczny od treści art. 30 ustawy o pracownikach samorządowych. Normatywna konstrukcja obowiązku wykonywania dodatkowych zajęć przez pracownika samorządowego składa się natomiast wyłącznie z norm ustawowych.
Regulacje zawarte w statutach nie mogą więc odmiennie normować omawianych zagadnień, bowiem przesłanki i skutki nieprzestrzegania obowiązku powstrzymywania się pracowników samorządowych od dodatkowych zajęć zostały uregulowane w przepisach rangi ustawowej w formie ustawowego zakazu w sposób sztywny. Pomimo tego, iż ustawodawca nie wypowiedział się wyraźnie, co do sposobu wykonywania, zakresu tego obowiązku, nie oznacza to jednak wcale występowania tego rodzaju luki w prawie, którą można wypełnić w drodze regulacji statutowych. Należy bowiem cały czas mieć na względzie przepis art. 43 ust. 1 pragmatyki samorządowej odsyłający w sprawach nie uregulowanych w tejże ustawie do kodeksu pracy, a nie do tzw. ustawodawstwa samorządowego. Ani pragmatyka samorządowa, ani ustawy ustrojowe nie zawierają bowiem upoważnienia dla organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego do odmiennego regulowania przez nią zagadnień uregulowanych już w ustawie.
Zawarty w art. 30 pragmatyki samorządowej obowiązek powstrzymywania się od dodatkowych zajęć należy do obowiązków kwalifikowanych pracowników samorządowych zatrudnionych na stanowiskach urzędniczych, w tym kierowniczych stanowiskach urzędniczych.
Autor: Helena Szewczyk
Serwis samorządowy www.samorzad.LEX.pl