Dane te nie uwzględniają materiałów pochodzących z robót rozbiórkowych i likwidacji różnego typu obiektów budowlanych. Zazwyczaj trafiają one na dzikie wysypiska lub w inne przypadkowe miejsca.
Sposób rozbiórek i wyburzeń
Istnieją określone zasady wykonywania prac rozbiórkowych i demontażowych. Po pierwsze, niebezpieczne roboty rozbiórkowe i demontażowe powinny być wykonywane przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa, które zatrudniają wykwalifikowanych pracowników oraz posiadają odpowiedni do takich prac sprzęt. Po drugie, prac rozbiórkowych i demontażowych nie należy prowadzić przy niesprzyjających warunkach pogodowych, np. w czasie silnego wiatru przy prędkości przekraczającej 10 m/s. Po trzecie, w mirę możliwości roboty rozbiórkowe należy prowadzić przy użyciu sprzętu mechanicznego. Po czwarte, ręczna rozbiórkę wykonuje się tylko wtedy, gdy ze względu na bezpieczeństwo ludzi z otoczenia nie można wykonywać jej metodę obalania lub wybuchów oraz gdy są ku temu inne powody np.. konieczność odzysku materiałów.
Zagadnienia prowadzenia prac rozbiórkowych i wyburzeniowych reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414). Ustawa wskazuje, że do prowadzenia robót budowlanych potrzebne jest zezwolenie właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej. Rozbiórka obiektu wpisanego do rejestru zabytków wymaga zezwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków.
Zgodnie z ustawą zezwolenia nie wymagają:
1) budynki budowlane o wysokości poniżej 8 m, jeżeli ich odległość od granicy działki jest nie mniejsza niż połowa wysokości,
2) budynki parterowe o powierzchni do 35 m², gdy znajdują się w gospodarstwie rolnym,
3) obiekty małej architektury i inne obiekty, do których nie jest wymagane pozwolenie budowę.
W przypadku braku obowiązku uzyskania zezwolenia ustawa nie zwalnia z obowiązku zgłaszania zamiaru rozbiórki z jednoczesnym określeniem sposobu i zakresu planowanych prac.
Zgodnie z litera prawa właściwy organ może, ze względu na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia, zażądać przedstawienia szczegółowych informacji związanych z prowadzeniem prac rozbiórkowych.
Ręczne roboty rozbiórkowe, roboty z zastosowaniem sprzętu mechanicznego oraz roboty przy wykorzystaniu metod wybuchowych należą do szczególnie niebezpiecznych. Dlatego też opracowując metodę przeprowadzania rozbiórki obiektu, należy wziąć pod uwagę kilka aspektów. Przede wszystkim należy zlokalizować znajdujące się w pobliżu obiekty, ich rodzaj oraz wrażliwość na kurz i wibracje mogące wystąpić przy przeprowadzaniu rozbiórki. Kolejne wymagania dotyczą organizacji rozbiórki. Plac rozbiórkowy musi być ogrodzony i odpowiednio zabezpieczony. Przed rozpoczęciem prac należy odłączyć wszystkie instalacje od sieci miejskiej.
Szczególnie niebezpieczne jest wyburzanie ścian nośnych. Przy tego rodzaju pracach stosuje się specjalistyczne zmechanizowany sprzęt. Ściany z cegły można burzyć taranem zabudowanym na samojezdnym podwoziu, natomiast w przypadku ścian obiektów zbudowanych z żelbetonu stosuje się rozcinanie za pomocą tarczy tlenowej.
Cięcie betonu i stali
Przy pracach wyburzeniowych obiektów z dużą ilością betonu zbrojonego stosuje się nożyce do cięcia betonu i stali. Nożyce typu R-46 produkowane są przez Zabrzańskie Zakłady Mechaniczne. Nożyce te ważą 2600 kg, rozwartość ich szczęk wynosi 812 mm a długość kruszenia 696 mm. Siła krusząca nożyc wynosi 1600 kN.
Nożyce posiadają obrotową głowicę. Głowica ta pozwala na precyzyjne manewrowania w czasie pracy. Szczęki nożyc wyposażone są w wymienne noże wyposażone w trzy krawędzie tnące. Po zużyciu jednej, nóż można obrócić trzykrotnie, w krótkim czasie przywracając pełną efektywność urządzenia. Nożyce są przystosowane do współpracy z wysięgnikami koparek. Przeważnie dostosowane są do współpracy z koparkami firmy Komatsu, jednak przy zastosowaniu odpowiedniego adaptera można je zamocować na wysięgu koparki innego producenta. Masa koparki, na której mocuje się nożyce R-46 nie może być mniejsza niż 20 ton.
Metoda wybuchowa
Zagadnienie wyburzania obiektów budowlanych matodą wybuchową reguluje Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 20 lipca 1999 r. w sprawie rozbiórek obiektów budowlanych wykonywanych metodą wybuchową (Dz. U. Nr 64, poz. 737).
Akt ten stanowi, że roboty strzałowe wykonuje się na podstawie dokumentacji strzałowej. Dokumentacja ta powinna zawierać rodzaj, sposób przeprowadzania robót strzałowych oraz warunki zachowania bezpieczeństwa i oddziaływania na ludzi i obiekty znajdujące się w otoczeniu rozbiórki.
W wyniku wyburzeń metodą wybuchową powstają bryły, które ze względu na swoją wielkość nie mogą zostać poddane procesowi kruszenia. Rozbijanie takich brył można przeprowadzić za pomocą młotów hydraulicznych zainstalowanych na wysięgnikach koparek. Można również wykorzystać metodę EHD – efekt elektrohydrauliczny. Metoda ta polega na tym, że w bryle wierci się otwór. Następnie napełnia się go wodą i umieszcza się w nim elektrodę. Łuk elektryczny wywołuje falę ciśnieniową, która daje efekt klasycznej eksplozji. Metoda ta jest bezpieczna. Bryła rozpada się na mniejsze kawałki, nie powodując zagrożenia.
Konieczne jest, w przyszłości, przyspieszenie prac badawczych dotyczących ponownego wykorzystania kruszywa pochodzącego z przeróbki odpadów budowlanych. Ważne jest także wykonanie odcinków doświadczalnych w drogownictwie oraz przeprowadzanie kontroli jakości produkowanego kruszywa z recyklingu.